ناسا تخمین می زند که این پرنده می تواند حدود 90 ثانیه در هوا پرواز کند، اما حتی همین یک دقیقه و نیم پرواز با محدودیت های الکترونیک و مواد همراه است. اولین قدم برای تامین نیروی لیفت در این جو نازک، چرخاندن سریع پره های هلیکوپتر است. پره های هلیکوپتر مریخ بین 2300 تا 2800 دور در دقیقه کار می کنند. این سرعت چرخش پنج تا ده برابر سریعتر از سرعت پره هلیکوپترهای معمولی است.
همانطور که در تصویر می بینید هلیکوپتر از دو پره که عکس هم می چرخند، بهره می گیرد. چرخاندن پره های هلیکوپتر نیاز به قدرت دارد. به همین منظور 8 موتور الکتریکی براشلس که همه آنها با تکنولوژی خاصی طراحی شده اند، استفاده می شود. برای هر پره یک موتور برای چرخاندن آن و سه موتور برای تغییر زاویه پره ها استفاده می شود.
ناسا اکنون تکنولوژی هایی در زمینه الکترونیک، کامپیوتر، سنسورها و باتری دارد که شاید تا 15 سال پیش نداشت. این هلیکوپتر از یک باتری 6 سل لیتیوم-یون که بیشتر وزن آن را تشکیل می دهد، استفاده می کند. قدرتی که این باتری می دهد 510 وات است. هلیکوپتر مریخ، انرژی خود را از پنل خورشیدی که در بالای آن نصب است، می گیرد.
برنامه ساخت این هلیکوپتر تا سال 2020 است که قبل از پرتاب، تست خواهد شد. این هلیکوپتر پس از سفری 6 ماهه به سطح مریخ می رسد و با همان سیستم فرودی که مریخ نورد کنجکاوی داشت فرود خواهد آمد.
رسیدن به تکنولوژی پرواز در سطح سیاره های دیگر بسیار ارزشمند است. رسیدن به نقاط غیر قابل دسترس از یک سیاره – “مانند صخره های تند، آتشفشان های بسیار تند، زمین های سخت و یا غارها – که ما هم اکنون نمی توانیم به آن دسترسی پیدا کنیم.
منبع:popularmechanics.com