جدیدترین خبرهای هوافضایی, دانلود عکس, دانلود فیلم, هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد)

و اینک شاهد ۱۲۹ (نگاهی تحلیلی به این پهپاد)+فیلم

sh

shahed129

پهپاد ایرانی شاهد ۱۲۹ نیز رونمایی شد و با این پهپاد جمهوری اسلامی ایران وارد مرحله جدیدی از ادوات رزمی و دیده بانی شد…. با نگاهی هرچند مختصر به این پرنده ایرانی٬ تحلیلی از منظر مدیریت سایت به شما هوافضایی های عزیز ارائه خواهد شد…

 این پرنده دارای برد پروازی 1700 کیلومتر است و به گفته مسئولین امر توانایی پرواز 24 ساعت با یک بار سوخت گیری را دارد…. اما اشکالی که به این بحث وارده اینه که معمولا مداومت پروازی رو بدون سوختگیری اعلام می کنند و درست نیست که به این شکل بیان بشه… به هر حال…
این پرنده مجهز به دوربینی به ظاهر قدرت مند با قابلیت تشخیص اهداف زمینی هست. 
اما بریم سر اصل مطلب… این پرنده در واقع بسیار شبیه به پهپاد Hermes 450 می باشد با چند تفاوت جزئی… با توجه به این کپی برداری، به بررسی برخی از ویژگی های شاهد 129 از روی شکل و پیکربندی اون می کنیم…
 
 
پهپاد هرمس 450
تصاویر دیگری از این پهپاد رو می تونید اینجا و اینجا مشاهده کنید.
 
موتور پهپاد  هرمس از نوع ونکل هست که نوعی موتور احتراق داخلی است…. با توجه به مجرای هوای ورودی به این پهپاد و شاهد 129 میشه حدس زد که موتور این پهپاد از این نوع و یا از نوع پیستونی باشه… 
موتور ونکل
 
ورودی هوا در شاهد 129  در زیر و انتهای بدنه قرار داره و از نوع ورودی های S-shape هست. اندازه ورودی نشون میده که بعیده موتور از نوع توربوپراپ باشه زیرا موتور توربوپراپ احتیاج به دهانه ورودی بیشتر (برای تنفس هوای بیشتر) داره….از طرف دیگه بعید می بینم که ایران در زمینه توربوپراب موتوری با راندمان بالا داشته باشه….
 
 
نکته بعدی شکل بال شاهد 129 هست… بال پهپاد از نوع مستطیلی و نسبت منظری زیاد هست که این خود نشان دهنده کارایی بالای آیرودینامیکی بال برای طی مسافت و مداومت پروازی زیاد هست…البته خوب بود که متخصصان طراح از سربالک (winglet) در نوک بالها استفاده می کردند تا از درگ القایی هواپیما کاسته می شد… 
سطوح متحرک بال هم از دو قسمت تشکیل شده و همانند هواپیماهای معمول، سطح متحرک نزدیک ریشه بال برآافزای فلپ هست که در پرواز و فرود پرنده، کمک شایانی می کنه و باعث کوتاه شدن باند فرود و پرواز پهپاد میشه… سطح کنترلی دورتر از ریشه بال، ایلرون نام داره که برای حرکت roll استفاده می شه…(شاید برخی از مباحث رو خیلی ها بدونن ولی خیلی ها هم اولین باره که به گوششون میخوره!)
 
ایرفویل پرنده نسبتا ضخیم هست و لیفت زیادی رو همراه داره ولی در عین حال نمیتونه مانور زیادی بده و این هم به خاطر ضخامت زیاد ایرفویل شاهد 129 و هم نسبت منظری زیادش هست…به عبارتی پرنده اگه کمی زاویه حمله اش رو زیاد کنه احتمال واماندگی وجود داره…
 
لانچر موشک هم از اون مواردی هست که در پهپاد هرمس وجود نداشته و سپاه در این نمونه، لانچر رو طراحی کرده… البته در اخبار به حمل هشت موشک همزمان توسط پهپاد اشاره شده اما در شاهد 129 جای نصب چهار موشک دیده میشه که این خودش جای سواله….!
دم پهپاد دارای دو سطح کنترلی هست که یکی احتمالا وظیفه کنترل حرکت pitch رو داره و دیگری برای انجام حرکت ترکیبی به کار میره…در اینکه چرا دم V شکل برای شاهد 129 یا هرمس 450 انتخاب شده است نظری ندارم…
برای ارابه فرود دو نوع طراحی صورت گرفته… یکی به صورت ارابه فرود ثابت هست که شکلش انحنا داره… و دیگری ارابه فرودی با پایه های مستقیم و قابل جمع شدن به عقب هست و درون بدنه جای میگیره… جمع شدن ارابه فرود و قرار گرفتنش در بدنه، این مزیت رو داره که کارایی آیرودینامیکی پرنده افزایش پیدا می کنه چون با قرار گرفتن چرخ ها در مسیر جریان، درگ زیادی بر هواپیما وارد میشه… اما در عین حال سامانه جمع کننده چرخها بر وزن هواپیما اضافه می کنه و این امر باعث افزایش مصرف سوخت پرنده میشه
از طرف دیگه ارابه فرودی که قابل جمع شدن نیست اگرچه درگی رو به هواپیما تحمیل میکنه ولی هواپیما سبکتر خواهد بود…
اینجاست که باید طراح سبک سنگین کنه و مصالحه ای رو بین این دو موضوع برقرار کنه … و کلا طراح خوب با تحلیل و تصمیم درست می تونه به طرحی مناسب برسه
 
 
به هر حال جای بسی خوشحالیست که توان دفاعی و رزمی کشور روز به روز افزایش پیدا می کنه و جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای و جهانی مطرح میشه… البته این رو هم باید گفت که چه بهتر این که وزارت دفاع و سپاه به نیروهای بومی و ایده های اونها توجه کنه و زین پس شاهد طرح ها و ایده هایی باشیم که متعلق به خودمون هست…
 
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *