اثر دما بر سیال مگنتورئولوژیکال
از آن جایی که در بیشتر موارد سیال مگنتورئولوژیکال در شرایطی با دمای بالا کار می کند اثر دما روی رفتار این سیال بسیار اهمیت دارد. این افزایش دما می تواند به دلیل محیط اطراف و یا گرمای تولید شده در اثر اصطکاک سیال باشد. در حالاتی که شدت میدان مغناطیسی کم است اگر افزایش دما اتفاق بیافتد می توان با افزایش میدان مغناطیسی کاهش لزجت اتفاق افتاده را جبران کرد ولی در مواردی که باید از حداکثر لزجت سیال مگنتورئولوژیکال استفاده کنیم (مانند ترمز های مگنتورئولوژیکال) به دلیل اشباع شدن میدان مغناطیسی این امکان وجود ندارد و در نتیجه افزایش دما یک محدودیت به وجود می اورد.
به دلیل پیچیدگی هایی که در سیال مگنتورئولوژیکال وجود دارد رسیدن به یک مدل به صورت ریاضی و یا عددی برای نشان دادن اثر تغییرات دما روی این سیال کار دشواری است و به همین دلیل اکثر مدل های ارائه شده در این حوزه از پژوهش های آزمایشگاهی بدست آمده اند.
آقای اکلان و همکاران در یک کار آزمایشگاهی مدلی را برای نشان دادن اثر دما بر خواص رئولوژیکال سیال مگنتورئولوژیکال ارائه دادند. در این پژوهش دمای سیال تا 150 درجه سانتی گراد بالا رفت. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که می توان اثر تغییر دما بر سیال مگنتورئولوژیکال را به صورت رابطه زیر نشان داد.
که در آن 
پارامتری است که تنش تسلیم سیال را با توجه به شدت میدان مغناطیسی تعیین می کند. در واقع این پارامتر را می توان از نمودار شکل زیر که توسط شرکت سازنده ارائه شده است بدست آورد.
در اینجا با توجه به رابطه فوق که از برازش این منحنی بدست آمده است، این پارامتر و 
با هم ادغام شدند و رابطه زیر بدست آمد (پارامتر 
نیز از رابطه فوق بدست آمده است):
ΔT اختلاف دما از دمای مرجع (در این جا 20درجه سلسیوس) است و 
کمیتی تجربی است که بر اساس دما و شدت میدان مغناطیسی متفاوت خواهد بود. برای سیال MRF-132DG که در اینجا استفاده شده است این کمیت با توجه به جدول زیر تعیین می شود.
نتایج آزمایشگاهی پارامتر تاثیر دما بر تنش تسلیم سیال MRF-132DG
در جدول زیر دیگر مشخصات این سیال نمایش داده شده است.
مشخصات سیال مگنتورئولوژیکال MRF-132DG
خدا خیرتان دهد که به پیشرفت علوم فضایی کمک می کنید