دانشکاه شیکاگو، بسیار پیشرفته بود. مهم تر از هر چیز آزمایشگاه های متعدد و معتبر آن بود. من در یک لابراتوار بسیار پیشرفته اپتیک، مشغول به کار شدم. در خوابگاه دانشگاه هم اتاق مجهزی برای اقامت، به من داده بودند. از نظر وسایل رفاهی، مثل اتاق یک هتل بسیار خوب بود.
آدم باورش نمی شد، این اتاق در دانشگاه باشد. معلوم بود که همه چیز را، برای دلگرمی محققین و اساتید، فراهم کرده بودند. نکته خیلی مهم و حائز اهمیت، آزمایشگاه ها و چگونگی تجهیزات آن بود. یک نمونه از آن مربوط به میزی می شد،که در آن آزمایشگاه به من داده بودند، این میز کشوی کوچکی داشت، از روی کنجکاوی آن را بیرون کشیدم، و با کمال تعجب، چشمم به یک دسته چک افتاد.
دسته چک را برداشتم، و متوجه شدم، تمام برگ های آن امضا شده است. فورأ آن را نزد پروفسوری که رئیس آزمایشگاه ها و استاد راهنمای خودم بود بردم، چک را به او دادم، و گفتم:ببخشید استاد، که بی خبر مزاحم شدم. موضوع بسیار مهمی اتفاق افتاده است، ظاهرا این دسته چک مربوط به پژوهشگر قبلی بوده، و درکشوی میز من جا مانده است، و اضافه کردم، مواظب باشید، چون تمام برگ های آن امضا شده است، یک وقت کم نشود.
پروفسور با لبخند تعجب آوری، به من گفت:این دسته چک را، دانشگاه برای شما، مانند تمام پژوهشگران دیگر دانشگاه، آماده کرده است، تا اگر در هنگام آزمایش ها، به تجهیزاتی نیاز داشتید، بدون معطلی به کمپانی های سازنده تجهیزات، اطلاع بدهید. آن ها تجهیزات را، برای شما می آورند، و راه می اندازند، و بعد فاکتوری به شما می دهند. شما هم مبلغ فاکتور شده را، روی چک می نویسید، و تحویل آن کمپانی می دهید. به این ترتیب آزمایش های شما، با سرعت بیش تری، پیش می روند.
توضیح پروفسور، مرا شگفت زده کرد، و از ایشان پرسیدم:بسیارخوب، ولی این جا اشکالی وجود دارد، و آن امضای چک های سفید این دسته چک است! اگر کسی از این چک سوء استفاده کرد، شما چه خواهیدکرد:
با لبخند بسیار آموزنده یی چنین پاسخ داد: بله، حق با شماست. ولی باید قبول کنید، » که درصد پیشرفتی،که ما در سال بر اساس این اعتماد به دست می آوریم، قابل مقایسه با خطایی که ممکن است اتفاق بیفتد، نیست. این نکته، تذکر یک واقعیت بزرگ و آموزنده بود. نکته یی ساده،که متأسفانه ما درکشورمان، نسبت به آن بی توجه هستیم.
برگرفته از کتاب استاد عشق
ادامه دارد….